Wikiwonder

Een blog volgens wikipedia:

Een weblog, of ook wel blog, is een website die regelmatig - soms meerdere keren per dag - vernieuwd wordt en waarop de geboden informatie in antichronologische volgorde (op datum) wordt weergegeven. Wie een weblog bezoekt, treft dan ook op de voorpagina de recentste bijdrage(n) aan. De auteur biedt in feite een logboek van informatie die hij wil delen met zijn publiek, de bezoekers van zijn weblog. Meestal gaat het hier om tekst, het kan ook om foto's (een fotoblog), video (vlog) of audio (podcast) gaan. Weblogs bieden hun lezers ook veelal de mogelijkheid om - al dan niet anoniem - reacties onder de berichten te plaatsen of een reactie via een Trackback-mechanisme achter te laten.

Het is het persoonlijke of juist het gespecialiseerde karakter dat weblogs interessant maakt voor bezoekers.

Zegt de laatste zin niet alles?

Wondermiddel

Stel dat er heel veel verschillende soorten weblogs zijn. Is het dan kort door de bocht om te stellen, dat weblogs gezien zouden moeten worden als hulpmiddel voor de journalistiek? Waarschijnlijk niet.

MySpace, Hyves en MSN Spaces vormen een profielenregister. In alle gevallen wordt hierbij een mogelijkheid tot bloggen gegeven. Deze optie wordt maar zelden door iemand aan gegrepen om er content op te plaatsen. En mocht dat wel gebeuren, dan gaat het bijna altijd over koetjes en kalfjes.

Op blogs van bijvoorbeeld web-log.nl is het hetzelfde verhaal. Mensen posten er wat ze die dag bij de Appie hebben gekocht en hoe fijn het was die ene vriendin weer eens te zien. Die ene vriendin, op haar beurt, geeft in de comments aan dat ze het ook heel gezellig vond. Volgende keer bij haar.

Via de Volkskrant komen we af en toen weleens personen tegen die wat te melden hebben. Maar ook hier gaan het over het naschrijven van de bestaande media. Geen enkele blogger doet zijn best om nieuws op eigen initiatief te vergaren. Zonde.

Natuurlijk raken ze soms de juiste snaar met een column of uiteenzetting, maar is dat dan concurrentie voor een dagblad? Is dat dan het bevreesde 'civil journalism'? Ik denk dat Broertjes zijn spullen al aan het pakken is, de burger komt eraan!

En daar blijft het steken. Er is geen enkele persoon, die op geheel eigen wijze, nieuws brengt. En dus blijven bloggers dagboekenschrijvers. Niks meer. Niks minder.

Geen wonder.. wat dan wel?

Ok, de weblog is dus geen revolutie. De weblog is nauwelijks van invloed op de hedendaagse journalistiek. Nauwelijks, maar wel een beetje. Wat voor invloed heeft de weblog nu precies en hoe zou hij kunnen groeien?

Vandaag de dag komen weblogs vooral in het nieuws, zonder dat de mediaconsument dat doorheeft. Een blogger heeft een unieke foto geplaatst, of schrijft een ooggetuigeverslag dat nuttig is voor de professionele jorunalist. Misschien krijgt hij er een tientje voor. Heel soms worden deze bloggers met naam genoemd, maar meestal blijven zij 'een getuige' of 'toevallige passant'.

Het zijn slechts de collectieve blogs die deze classificaties vaak overstijgen en bij naam worden genoemd. Maar geenstijl, nu.nl, en fok mogen dan ook niet meer tot de blogs worden gerekend. Het zijn winstgevende bedrijven die zich slechts qua medium onderscheiden van de gevestigde orde.

Terug naar de kleintjes dus. Ze zijn slechts een middel. Het zijn de voelsprieten van correspondenten en redacteuren van dagblad en omroep. Ze zijn het ideale middel om maatschappelijke stromingen en ontwikkelingen vroegtijdig te herkennen. En bovendien leveren ze af en toe nog eens een belangrijk fotootje. Of een helder getuigenverslag.

Het lot van de blogger ligt in handen van de grote jongens. Dat zijn dagbladen en omroepen, maar ook internetbedrijven. Alleen via hen kan de ijverige blogger ooit een groot publiek bereiken. Als hij zich tenminste schikt in een rol als 'een getuige' of 'toevallige passant'.

Een wonder!

Het is een wonder! Een weblog! De School voor Journalistiek gebiedt mij tijdens een oriëntatieweek een weblog aan te maken. Wat een digitale revolutie, zo vier jaar na de doorbraak van het bloggen.

Bloggen was toen de toekomst. Vrijheid van pers, civil journalism, de burger aan de macht. Elke internetter zou in staat zijn staat journalistiek te bedrijven, wat een jolijt! Iedereen die wat te melden had, begon een weblog. Helaas: iedereen die niets te melden had, ook.

En zo kon het gebeuren dat wat de grootste journalistieke revolutie van de eenentwintigste eeuw had moeten worden, uitliep op een teleurstelling. Je kunt Jan en Alleman een podium geven, maar dat betekent nog niet dat Jan ook nieuwsverhalen kan schrijven, of dat Alleman opeens de leukste thuis is.

Toch gingen Jan, Alleman en al hun vrienden aan de slag met een blog. En dat deden ze de eerste weken met enorm veel ijver. Ze reageerden op elkaars blog, bovendien. Wat een interactie, wat een vrijheid, de evolutie compleet?

Neen. Binnen een aantal weken besloten Jan en Alleman dat het ook weer eens leuk zou zijn om in de kroeg af te spreken. Bleek Jan geweldig verhalen te kunnen vertellen. Het bloggen duurde nog even voort, maar de aandacht verslapte.

Reageren op elkaar deden Jan en Alleman al helemaal niet meer. De weblog leidde aan het aloude ‘dagboek’-syndroom: een ieder begint ijverig op 1 januari maar slechts de die-hards redden het tot in maart.

Daarom luidt mijn conclusie na een dag blogwatchen: een weblog is slechts de hedendaagse versie van het appelkistje in het park. En zeg nu eerlijk, hoe vaak bent u blijven staan bij zo’n mafkees op een kistje?